ویژگی های عملکرد
حد تشخیص: 0.08 نانوگرم در میلی لیتر؛
محدوده خطی: 0.08 تا 10.00 نانوگرم در میلی لیتر؛
ضریب همبستگی خطی R ≥0.990;
دقت: CV دسته ای ≤15٪ است.CV بین دسته ها ≤20% است.
دقت: هنگام آزمایش کالیبراتور دقت استاندارد، انحراف نسبی نتایج اندازه گیری نباید از 15±٪ تجاوز کند.
1. بافر آشکارساز را در دمای 2 تا 30 درجه سانتیگراد ذخیره کنید.بافر تا 18 ماه پایدار است.
2. کاست تست کمی فریتین سریع Aehealth را در دمای 2~30 درجه سانتیگراد ذخیره کنید، ماندگاری آن تا 18 ماه است.
3. کاست تست باید ظرف 1 ساعت پس از باز کردن بسته استفاده شود.
پروتئین S100 توسط Moore BW در سال 1965 در مغز گاو کشف شد. این پروتئین پس از حل شدن پروتئین در 100٪ سولفات آمونیوم نامگذاری شد.دو زیرواحد α و β ترکیب می شوند تا S100αα، S100αβ و S100-ββ را تشکیل دهند.در میان آنها، پروتئین S100-β (S100αβ و S100-ββ) پروتئین ویژه عصب مرکزی نیز نامیده می شود و برخی از محققان آن را به عنوان "پروتئین واکنش دهنده C" مغز توصیف می کنند.پروتئین متصل شونده به کلسیم اسید با وزن مولکولی 21 کیلو دالتون عمدتاً توسط آستروسیت ها تولید می شود.از طریق تشکیل پیوندهای دی سولفیدی توسط بقایای سیستئین، در سیستم عصبی مرکزی به مقدار زیادی به شکل فعالیت دایمر وجود دارد.
پروتئین S100-β دارای طیف گسترده ای از فعالیت های بیولوژیکی است و نقش مهمی در تکثیر سلولی، تمایز، بیان ژن و آپوپتوز سلول ایفا می کند.در شرایط فیزیولوژیکی، پروتئین S100-β در مغز در روز چهاردهم مرحله جنینی ضعیف بیان می شود و سپس به موازات رشد و تکامل سیستم عصبی افزایش می یابد و در بزرگسالی نسبتاً پایدار است.پروتئین S100-β یک عامل نوروتروفیک در حالت فیزیولوژیکی است که بر رشد، تکثیر و تمایز سلول‌های گلیال تأثیر می‌گذارد، هموستاز کلسیم را حفظ می‌کند و نقش خاصی در یادگیری و حافظه ایفا می‌کند و به رشد مغز کمک می‌کند.هنگامی که افراد دارای اختلالات روانی بیماری، آسیب مغزی (انفارکتوس مغزی، آسیب مغزی، آسیب مغزی پس از جراحی قلب و غیره) یا آسیب عصبی هستند، پروتئین S100-β از سیتوزول به مایع مغزی نخاعی نشت می کند و سپس از طریق قسمت آسیب دیده وارد خون می شود. سد خونی مغزی، در نتیجه این منجر به افزایش غلظت پروتئین S100-β در خون می شود.
به عنوان یک نشانگر بیوشیمیایی آسیب مغزی، S100-βپروتئین دارای الگوی تغییر زمانی مشخصی پس از آسیب مغزی است و ارتباط نزدیکی با میزان آسیب مغزی و پیش آگهی دارد و از ثبات خوبی برخوردار است.تشخیص مقدار غلظت آن برای قضاوت بالینی اعصاب مفید است.اندازه ضایعه بافتی، اثر درمانی و پیش آگهی فرد.