ویژگی های عملکرد
حد تشخیص: PG I≤2.0 نانوگرم در میلی لیتر، PG II≤ 1.0 نانوگرم در میلی لیتر؛
محدوده خطی:
PG I: 2.0-200.0 نانوگرم در میلی لیتر، PG II: 1.0-100.0 نانوگرم در میلی لیتر؛
ضریب همبستگی خطی R ≥ 0.990;
دقت: در بسته CV ≤ 15٪ است.CV بین دسته ها ≤ 20% است.
دقت: انحراف نسبی نتایج اندازه گیری نباید از ± تجاوز کند15٪ وقتی کالیبراتور دقت استاندارد آزمایش می شود.
1. بافر آشکارساز را در دمای 2 تا 30 درجه سانتیگراد ذخیره کنید.بافر تا 18 ماه پایدار است.
2. کاست تست کمی فریتین سریع Aehealth را در دمای 2~30 درجه سانتیگراد ذخیره کنید، ماندگاری آن تا 18 ماه است.
3. کاست تست باید ظرف 1 ساعت پس از باز کردن بسته استفاده شود.
پپسینوژن یک پیش ساز پروتئاز است که از مخاط معده ترشح می شود و می تواند به دو زیر گروه تقسیم شود: PG I و PG II.PG I توسط سلول های اصلی غدد فوندوس و سلول های مخاط دهانه رحم ترشح می شود و PG II توسط غدد فوندوس، غدد پیلور و غدد برونر ترشح می شود.بیشتر PG سنتز شده وارد حفره معده می شود و تحت اثر اسید معده به پپسین فعال می شود.معمولاً حدود 1% از PG می تواند از طریق مخاط معده وارد گردش خون شود و غلظت PG در خون نشان دهنده سطح ترشح آن است.PG I نشانگر عملکرد سلول های غده اکسینتیک معده است.افزایش ترشح اسید معده باعث افزایش PG I، کاهش ترشح یا کاهش آتروفی غده مخاطی معده می شود.PG II با ضایعات مخاطی فوندوس معده (در مقایسه با مخاط آنترال معده) ارتباط بیشتری دارد.بالا مربوط به آتروفی غده فوندوس، متاپلازی اپیتلیال معده یا متاپلازی غده کاذب پیلور و دیسپلازی است.در فرآیند آتروفی مخاطی غده فوندوس، تعداد سلول‌های اصلی ترشح‌کننده PG I کاهش می‌یابد و تعداد سلول‌های غدد پیلور افزایش می‌یابد، در نتیجه نسبت PG I / PG II کاهش می‌یابد.بنابراین، نسبت PG I/PG II می تواند به عنوان نشانه ای از آتروفی مخاطی غده فوندیک معده استفاده شود.